Is mvo dood? Het is een vraag die regelmatig terugkeert. Een lastig te beantwoorden vraag, die onder meer te maken heeft met de definitie van mvo. Met belangstelling volg ik de discussie tussen Peter van Vliet en Willem Lageweij. MVO is dood! roept de één. Welnee, MVO is springlevend, roept de ander. In de ene na de andere column reageerden ze op elkaar. Te vrijblijvend Van Vliet voert talloze steekhoudende argumenten aan om aan te tonen dat vrijwillig maatschappelijk verantwoord ondernemen de samenleving niet duurzamer maakte. In een reactie op de column van Lageweg noemt hij onder meer het recente boek…

Als een bedrijf communiceert over mvo of een duurzaam product, is dat meestal in algemene termen als energiezuinig, geen kinderarbeid of opnieuw gebruikte grondstoffen. Heel belangrijk, maar abstract. Concreter en vooral herkenbaar zou het worden als het zou gaan over mensen van vlees en bloed. Zoals bij marketing voor gangbare producten en goede doelen al gebeurt. Hoewel men er niet over uit is en er volop discussie is over de definitie van Storytelling, komen voor mij verhalen met een hoofdpersoon (mag ook een dier zijn) die iets beleeft binnen een bepaalde tijdspanne het dichtst in de buurt. Dàt zijn de…